Financieringsmodel huisartsen
In België bestaan er momenteel twee manieren om de eerstelijnszorg te financieren.
- De eerste manier is de prestatiefinanciering. Hierin is het grote merendeel van de huisartsen actief.
- De tweede manier is de forfaitaire financiering, momenteel o.m. mogelijk voor de financiering van huisartsgeneeskunde.
Met de New Deal wenst minister Vandenbroucke een derde gemengd financieringsmodel uit te werken. Op deze pagina kan u meer informatie terugvinden over de drie financieringsmodellen zodat u een gerichte keuze kan maken voor uw praktijk.
BVAS is ervan overtuigd dat een gezondheidssysteem dat artsen hoofdzakelijk per akte betaalt, de beste garantie is op een hoogstaande kwaliteitsgeneeskunde. We zijn niet tegen forfaitaire honoraria als zodanig maar zien ze als een aanvulling op de vergoeding per akte. Bijna een kwart van het inkomen van de huisarts bijvoorbeeld bestaat vandaag al uit forfaitaire honoraria. Dat volstaat! De ten onrechte vaak gecontesteerde prestatiebetaling geniet vandaag nog steeds de voorkeur van de grote meerderheid van het artsenkorps. BVAS zal de prestatiefinanciering dan ook blijven verdedigen.
Prestatiefinanciering
In de prestatiefinanciering wordt de huisarts grotendeels per prestatie vergoed, waarvan het bedrag is vastgelegd in de nomenclatuur. Met onder meer de anticipatieve betaling van de GMD's, de geïntegreerde praktijkpremie, de zorgtrajecten… worden ook huisartsen die voor dit financieringsmodel kiezen nu reeds voor een deel forfaitair per patiënt of voor hun praktijk gefinancierd.
Forfaitaire financiering
In de forfaitaire financiering krijgt de zorgverstrekker een vast bedrag per ingeschreven patiënt per maand, waarmee de verstrekker verantwoordelijk is voor de continue en kwaliteitsvolle zorg voor de patiënt.
Het basisprincipe van het forfaitaire betalingssysteem is dat de huisarts niet betaald wordt per prestatie, maar per ingeschreven patiënt een vast maandelijks bedrag ontvangt waarmee de verstrekker verantwoordelijk is voor de continue en kwaliteitsvolle zorg voor de patiënt. Voor wat betreft de huisartsgeneeskunde dekt dit forfait ook het beheer van het Globaal Medisch Dossier van de rechthebbende. Een zorgverstrekker die toetreedt tot een akkoord voor forfaitaire betaling kan in principe niet langer in de prestatiefinanciering werken. Voor de patiënt geldt de vrije keuze van zorgverstrekker, maar voor verzorging in het forfaitaire systeem is wel een inschrijving nodig. In Vlaanderen staan tal van deze centra bekend onder de noemer ‘wijkgezondheidscentra’.
New deal
Met de New Deal wenst minister Vandenbroucke te gaan naar een meer geïntegreerde gefinancierde zorg. Uitgangsvragen hierbij zijn: wat moet de huisartspraktijk kunnen borgen aan zorg, welke middelen zijn daarvoor nodig en hoe kan dit stabiel worden gefinancierd?
Het financieringsmodel voor huisartsen moet in de New Deal (1) voldoende stimulerend zijn, (2) de toegankelijkheid voor de patiënt vrijwaren en waar nodig verbeteren, met specifieke aandacht voor de kwetsbare patiënt, (3) inzetten op continuïteit van zorg en beschikbaarheid, (4) huisartsen correct vergoeden voor taken tijdens en buiten de consultaties, (5) taakdelegatie toelaten, (6) de juiste incentives leggen, onder meer inzake preventie, populatiemanagement, multidisciplinaire samenwerking, kwaliteit, beschikbaarheid…, (7) zowel overconsumptie als-onderconsumptie vermijden en (8) administratieve eenvoud maximaal nastreven.
Op basis van conclusies van de reflectiegroep, de focusgroepen en de brede bevraging bij de artsen wordt in samenwerking met de Nationale Commissie Artsen-Ziekenfondsen dit nieuwe financieringsvoorstel uitgewerkt. Na implementatie zullen artsen vrijwillig kunnen instappen in dit nieuwe model. Voor de meest recente info kan u de website van het RIZIV raadplegen.