Persbericht - Verplichte derdebetalersregeling: een dreiging voor de
vertrouwensrelatie met de patiënt

27 maart 2015

Brussel, 27 maart 2015                                      
De toegang tot zorg garanderen voor de minstbedeelden is primordiaal. Als getuigen van de verslechterende sociaal-economische omstandigheden van de bevolking, delen de huisartsen deze bezorgdheid. Toegang tot een goede gezondheid is afhankelijk van geografische, culturele, psychologische, organisatorische en financiële factoren.

PERSBERICHT

 

Verplichte derdebetalersregeling: een dreiging voor de

vertrouwensrelatie met de patiënt

 

Brussel, 27 maart 2015                                      

De toegang tot zorg garanderen voor de minstbedeelden is primordiaal. Als getuigen van de verslechterende sociaal-economische omstandigheden van de bevolking, delen de huisartsen deze bezorgdheid. Toegang tot een goede gezondheid is afhankelijk van geografische, culturele, psychologische, organisatorische en financiële factoren.

De toegankelijkheid beheren uitsluitend met een financiële factor is gevaarlijk simplistisch en riskeert louter demagogisch te zijn. Te meer daar de overheid de verplichte toepassing van de derdebetalersregeling voor de rechthebbenden op een verhoogde tegemoetkoming (RVV) overweegt en zijn toepassing sterk beperkt voor de andere rechthebbenden. Deze beperking bedreigt de toegang tot zorg voor bepaalde personen die problemen ondervinden maar geen RVV-statuut hebben.

 

De Belgische Vereniging van Artsensyndicaten, Nederlandstaligen en Franstaligen (ABSyM-BVAS), de "Groupement Belge des Omnipraticiens" (GBO), de "Société Scientifique de Médecine Générale" (SSMG), de "Forum des Associations de Médecins Généralistes" (FAG) en het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen (SVH) zijn samengekomen teneinde een gemeenschappelijk front te vormen tegen het verplicht karakter van de derdebetalersregeling voor de RVV-patiënten die een huisarts raadplegen en tegen het verbod van de derdebetalersregeling voor de andere patiënten.

Zij menen dat de huisarts houder van het Globaal Medisch Dossier (GMD) het best geplaatst is om de patiënten te herkennen waarvan de financiële situatie de derdebetaler vereist. Velen onder hen genieten nu reeds van de derdebetalersregeling of krijgen uitstel van betaling wat hen toelaat niets te moeten voorschieten.

Zowel in het ene als het andere geval is het een dienst die de huisarts aan de bevolking in nood aanbiedt. In geen enkel geval mag deze dienst verplicht noch veralgemeend worden, met het gevaar dat de huisartsgeneeskunde in aanzien zal dalen en de arts-patiëntrelatie zal worden aangetast.

Bovendien moet de derdebetalersregeling, wanneer nuttig bevonden door de huisarts, gebruikt kunnen worden zonder kost voor de arts, en even eenvoudig en snel als via een betaalterminal. De derdebetaler mag ook niet worden belemmerd door vaak onuitvoerbare eisen zoals het gebruik van de identiteitskaart (verloren, vergeten, onbruikbaar of niet functioneel zoals bij kinderen).

De betaling door de ziekenfondsen dient onmiddellijk te gebeuren. Wij benadrukken dat de huidige technische voorwaarden de arts vaak verplichten gratis te werken, ten dienste van sommige patiënten. De geplande toekomstige bepalingen zullen dit fenomeen verergeren.

Het gemeenschappelijk front verzoekt de regering dan ook met aandrang om de verplichte derdebetalersregeling uit te stellen tot er een consensus wordt bereikt die rekening houdt met het standpunt van de artsen dat berust op de noodzaak om het vertrouwen in de art-patiëntrelatie te behouden.

 

Voor ABSyM-BVAS,  Voor het GBO,     Voor het SSMG,      Voor de FAG,      Voor het SVH,

Dr. R. Lemye                Dr. A. Gillet         Dr. L. Lefebvre       Dr. G. Delrée      Dr. H. Moeremans

 

Over BVAS

Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.

De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.

Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.