Opinie dr. Moens: "Alleen Distelmans blijft bestaan"
27 november 2019
BRUSSEL 27/11 - Ethische discussies en interviews aan de lopende band de laatste weken in de media. Het Laatste Nieuws publiceerde zaterdag 23 november jl. een interview met Wim Distelmans enerzijds (“Ik weet niet of ik zelf voor euthanasie zal kiezen”) en De Morgen met Alicja Gescinska anderzijds (“Leven dood verdienen een sereen debat”).
Distelmans' uiteenzetting puilt uit van de trivialiteiten. Artsen laten er patiënten sterven als honden en verhongeren en verdorsten terwijl de familie erop moet staan kijken. Patiënten komen wekelijks op zijn consultatie vragen of ze de volgende keer nog wilsbekwaam zouden zijn. Euh, wekelijks op consultatie bij prof. dr. em. Distelmans? Die van oordeel is dat, als je niet meer naar de Delhaize kunt wegens artrose en geen TV meer kan kijken wegens gebrek aan concentratie, je dan een polypathologie hebt en dus rijp voor het stort, pardon, voor euthanasie?
Sinds zijn optreden in "Alleen Elvis blijft bestaan" op TV1, windt Distelmans er geen doekjes meer om. Vermits er te weinig financiële middelen worden vrijgemaakt voor zorgzame opvang met palliatieve en ouderenzorg voor onze medemens, is euthanasie een verdedigbare oplossing. Economy Based Medicine in zijn ultieme vorm. Zelfs als die zorg perfect zou zijn, mag je volgens Distelmans iedereen die niet wil blijven leven, een handje helpen.
Distelmans heeft argumenten te over om mensen zonder veel gedoe te euthanaseren als ze, toen ze nog wilsbekwaam waren, een vraag om euthanasie lieten registreren voor het geval ze Alzheimerpatiënt zouden worden. De euthanasiewet wordt deskundig uitgerekt. "Slippery slope" glijdt vlotter dan "hellend vlak" door onze strotten, zonder veel protest.
De Nederlandse arts-specialist ouderengeneeskunde en filosoof Bert Keizer beschrijft het zo: "Als we één ding geleerd hebben in euthanasieland, dan is het wel dat voorbij elke streep die we trekken onmiddellijk een nieuwe categorie opduikt die zich eveneens geschikt acht voor een door de gemeenschap goedgekeurde overdosis. Het is een eindeloos verhaal en ik ben benieuwd naar een volgende groep kandidaten die zich aanmeldt" (voor euthanasie) (NRC.Nl., 17.02.2018).
Ivo Uyttendaele vraagt zich in "De Wetstrijd" (Garant, 2019, pag. 333) cynisch af: "Hoe moet men het straks uitleggen dat een rokershoest voor euthanasie volstaat, maar geen reden is voor arbeidsongeschiktheid wegens ziekte?"
Het betoog van Alicja Gescinska, filosofe en schrijfster, in De Morgen dezelfde dag met andere interviewster, is van een compleet ander niveau dan dat van Distelmans. Euthanatofiel noch euthanatofoob beantwoordt ze vragen over euthanasie en abortus. Ze klaagt boos het gebrek aan cijfermateriaal aan.
De laatste cijfergegevens over abortus dateren van 2011. Ze hekelt het gebrek aan rapporten van de euthanasiecommissie over de evaluatie van de vraag of er behoefte aan uitbreiding is van de euthanasiewet.
Zelf merk ik op dat de Federale Controle- en Evaluatiecommissie Euthanasie onder de term 'polypathologie' +/-20 % van de reële redenen voor de euthanasie verdonkeremaant (pag. 5/70, 8ste verslag aan de wetgevende kamers, jaren 20016-2017). Het is duidelijk dat sommige Open-VLD 'ers zich willen profileren met debatten over leven en dood. Of ze door het publiek als wereldverbeteraars zullen geacht worden is zeer te betwijfelen gezien de wereldwijde reacties ten aanzien van België als euthanasie- en abortusland. Maar ze zullen een "liberale vibe" beleefd hebben als nooit tevoren.
Als arts-stagiair op de dienst verloskunde kreeg ik in 1974 de placenta te onderzoeken van een obese Nederlandsonkundige vrouw, voor de zevende keer zwanger, bij wie de bevalling werd geïnduceerd omdat er geen doptonen te horen waren - een echograaf was er nog niet ter beschikking – en de vrouw alleen "bébé mort" herhaalde als anamnese. Het groene operatiedoek bevatte een normale placenta met een naar adem happende foetus van 17 à 18 cm. Onthutst heb ik die doodstrijd van enkele minuten gezien. 45 jaar later ben ik het incident nog niet vergeten.
De lichtzinnigheid waarmee het politieke bedrijf vandaag over leven en dood gaat vind ik stuitend. De euthanasielobby masseert het grote publiek al ruim een kwarteeuw om de ruimste interpretatie van de wet aanvaardbaar te maken. Ze profiteert nu van het momentum dat er slechts een minderheidskabinet in lopende zaken is om zowel de abortus- als de euthanasiewet te ontdoen van hun initiële doelstellingen.
Zonder sereen debat.
Alsof iedereen akkoord gaat met die gang van zaken.
Ondergetekende alleszins niet.
Dr. Marc Moens.
In persoonlijke naam.
Over BVAS
Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.
De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.
Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.