BVAS wil geen Amerikaanse toestanden in onze ziekenhuizen
6 april 2020
De BVAS reageert met afschuw op de praktijken van advocaten die artsen aanklagen omdat ze een COVID19-patiënt met heel geringe overlevingskansen geen bed op intensieve zorg hebben toegekend. BVAS rekent erop dat de stafhouders van alle balies de koppen bij elkaar steken en zware sancties opleggen aan deze advocaten.
Brussel, 6 april 2020
De familie van een 91-jarige coronapatiënt dagvaardde een Luiks ziekenhuis omdat de intensivisten omwille van de zeer geringe overlevingskansen van deze man geen bed op intensieve zorgen wilden vrijmaken. De patiënt overleed trouwens twee uur later nadat hij toch intensief werd behandeld. Ook een ziekenhuis in Hoei is al met een rechtszaak bedreigd. Een advocaat bood spontaan zijn diensten aan in de wachtzaal en probeerde familieleden van een patiënt te overtuigen dat ze de artsen moesten vervolgen.
BVAS vindt deze praktijken – in de Verenigde Staten ook wel ‘ambulance chasing’ genoemd – verwerpelijk en wil geen Amerikaanse toestanden in de Belgische ziekenhuizen. De triage van coronapatiënten gebeurt op een heel gewetensvolle manier. Bij de afweging om een patiënt op intensieve zorg op te nemen, houden intensivisten geen rekening met leeftijd, geslacht, ras, sociale status of andere elementen. Het enige criterium dat ze hanteren, zijn de overlevingskansen van de patiënt. Dat is een louter medisch criterium.
Het voorstel om artsen via een volmachtenbesluit tijdelijk immuniteit te verlenen als ze de richtlijnen volgen, gaat te ver voor de BVAS. Artsen hoeven niet immuun te zijn voor fouten en vervolging. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen.
Advocaten die zich met dergelijke laakbare ronselpraktijken inlaten, verdienen zware straffen. BVAS roept de stafhouders van alle Belgische balies op om uniforme sancties voor het hele land te voorzien voor dit soort handelswijze.
Dr. Philippe Devos, Voorzitter BVAS
Over BVAS
Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.
De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.
Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.