VBS/BVAS-persbericht : Vlaanderen leidt schitterende specialisten op ondanks MaNaMa
Het VBS en de BVAS zijn altijd tegenstanders geweest van het Master Na Master systeem
(MaNaMa) dat Vlaanderen sinds 3 jaar aan alle Vlaamse artsen specialisten wil opdringen.
Het VBS en de BVAS zijn van oordeel dat de specialistenopleiding na 7 jaar studie (en sinds
dit academiejaar 6 jaar), niet mag gedegradeerd worden tot een 5 à 6 jaar bijkomende studie.
De specialisatiejaren zijn een beroepsopleiding waar het accent voornamelijk op de praktijk
moet liggen. Geen bijkomende studiejaren.
Het Vlaams decreet dat de academisering van de medische specialisaties heeft opgelegd is een
theoretisch model dat geen meerwaarde biedt.
In Nederland komt men er trouwens van terug. Het Maastrichtse model heeft afgedaan.
De Vlaamse specialisten worden vandaag overal ter wereld erg gewaardeerd en tal van onze
specialisten werden professor in vooraanstaande buitenlandse universiteiten o.m. ook in
Nederland.
Indien de Nederlands-Vlaamse AcrrediteringsOrganisatie (NVAO) een slecht rapport zou
afleveren aan de universiteiten van Gent, Leuven en Antwerpen heeft dat geen enkele invloed
op de opleiding en erkenning van geneesheren-specialisten. De Vlaamse regelneverij is
immers niet nodig om in België als specialist erkend te worden. De inhoud van de opleiding
tot specialist is en blijft een federale materie. Tot wanneer de zesde staatshervorming (het
Vlinderakkoord van 11.10.2011) zal zijn gerealiseerd is de erkenning van de artsen -
specialisten ook een federale materie. Trouwens, de MaNaMa was in de eerste plaats bedoeld
om de Vlaamse universiteiten extra financiële middelen te verschaffen, wat tot op heden niet
is gelukt.
We willen de bevolking geruststellen: er is niets mis met de opleiding van de Vlaamse artsenspecialisten.
De agogen en – ogen allerhande die nooit met patiënten bezig zijn vinden dat er te weinig puntjes op een aantal overbodige i’s staan.
Dr. Marc Moens
Secretaris-generaal VBS
Voorzitter BVAS
Over BVAS
Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.
De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.
Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.