VAS-reactie op uitlatingen van Louis Tobback in De Standaard over oplichting met dixit-attesten
De selectieve amnesie van Louis Tobback
In een uitgebreid interview in de Standaard van zaterdag 10 augustus trekt sp.a.-politicus Louis Tobback in zijn geëigende stijl van leer tegen de huisartsen en het dixit-attest: “Huisartsen schrijven ziektebriefjes zodat de kinderen vroeger aan hun vakantie kunnen beginnen. In dit land vindt ge dus dokters die u een attest schrijven, gewoon omdat ge zegt dat ge ziek zijt terwijl ze weten dat dat niet zo is? En ze geven dat publiekelijk toe. Het heeft zelfs een naam: een dixit-attest. Het is een schaamteloos publieke bekentenis van oplichting. Hebben die artsen de eed van Hippocrates gezworen of die van Hypocritus? Maar wel klagen dat hun status niet meer wordt gerespecteerd. En zeg mij niet dat ik geen achting heb voor het beroep van huisarts.”
Los van de ernst van de publieke beschuldigingen aan het adres van elke Vlaamse huisarts en de eventuele mogelijke juridische consequenties voor de heer Tobback die hieruit kunnen voortvloeien, kan het Vlaams Artsensyndicaat (VAS) niet anders dan op deze ronduit gratuite uitspraken te reageren.
Dat de heer Tobback tijdens zijn hele politieke loopbaan al last heeft gehad van selectieve amnesie, is nu nogmaals bewezen. De “vraag” om een dixit-attest kwam destijds in 2007 uit politieke hoek en dan nog eens vanuit zijn eigen politieke fractie, toen sp.a-politicus Frank Vandenbroucke Vlaams minister van Onderwijs was. In het toenmalige overleg heeft het kabinet van Vandenbroucke alle zeilen bijgezet om in de werkgroep, waarvan het VAS deel uitmaakte, tot een (gedwongen) protocol te komen. Het probleem van spijbelen was toen dermate groot dat de leerlingen hun financiering niet mochten verliezen. De politieke vraag om een dixit-attest in het leven te roepen kwam dus van zijn eigen partij. De huisartsen hebben nooit om een dixit-attest gevraagd, integendeel. De heer Tobback moet er maar de krantenartikels en opiniestukken in de medische pers van toen maar eens op nalezen. De animo bij de huisartsen voor dit politiek opgedrongen attest was ver te zoeken. Nog altijd trouwens.
Dat de heer Tobback tijdens zijn hele politieke loopbaan geen moeite heeft gehad om onjuistheden waarvan hij niks af weet de wereld in te sturen, illustreert hij eveneens in dit interview. Hij zou moeten weten dat een dixit-attest geen medisch attest is. Het advies van de Nationale Raad van de Orde van geneesheren van 28 juli 2007, nota bene als antwoord op een vraag van Frank Vandenbroucke, laat weinig ruimte voor interpretatie: “Een dixit-attest is een attest dat louter en alleen gebaseerd is op de verklaring van de betrokkene en niet op een diagnose. Dergelijke verklaring heeft nooit het karakter van een medisch attest. Dergelijk attest dient duidelijk te vermelden: “Volgens verklaring van betrokkene...” De eventuele fraude kan dus alleen op conto van de leerling geschreven worden.
Dat de Eed van Hippocrates wel belangrijk is voor de huisartsen is het feit dat een groot deel van de Vlaamse huisartsen hoogstwaarschijnlijk nog nooit een dixit-attest heeft uitgeschreven. Enkel wie ziek is krijgt een medisch attest, zoals de deontologische regels bepalen. Nog een geluk dat politici enkel trouw moeten zweren aan de Koning, aan de Grondwet en aan de Belgische wetten. Deontologische eden zijn niet besteed aan politici die aan selectieve amnesie lijden.
Tot slot hoeven de Vlaamse huisartsen en het Vlaams Artsensyndicaat van socialistische politici geen lessen over “fraude” te krijgen. Huisartsen strijken geen smeergeld op en gaan zeker geen geld in de fik steken.
Met voorname groeten,
Dr. Hilde Roels, Voorzitter Vlaams Artsensyndicaat
Dr. Marc Moens, Ondervoorzitter Vlaams Artsensyndicaat
Over BVAS
Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.
De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.
Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.