PERSBERICHT: Artsensyndicaten aan het randje van de representativiteit?
Nee, BVAS is wel degelijk representatief voor de Belgische artsen!

31 januari 2019

 
Bij BVAS hebben we met stijgende verbazing de uitspraken van minister Maggie De Block in De Tijd van zaterdag jl. gelezen[1]. “De artsensyndicaten staan aan het randje van de representativiteit,” laat De Block optekenen. Niets is minder waar voor wat BVAS betreft.

Image

 

 

Brussel, 31 januari 2019

 

Bij BVAS hebben we met stijgende verbazing de uitspraken van minister Maggie De Block in De Tijd van zaterdag jl. gelezen[1]. “De artsensyndicaten staan aan het randje van de representativiteit,” laat De Block optekenen. Niets is minder waar voor wat BVAS betreft.

 

Slechts 24% van de dokters heeft bij de jongste artsenverkiezingen gestemd, dat is correct en valt te betreuren. Maar die verkiezingen zijn facultatief en verliepen chaotisch. De stemprocedure was hopeloos complex. BVAS behaalde 58% van de uitgebrachte stemmen, wat neerkomt op 14% van de stemgerechtigde artsen[2].

 

Ter vergelijking: Open VLD, de partij van minister De Block, kon bij de laatste parlementsverkiezingen in 2014 rekenen op de stem van 8,74% van de Belgen[3]. Tellen we daarbij het resultaat van de MR, die bij dezelfde verkiezingen 8,62% van de Belgen achter zich kreeg, dan kunnen we stellen dat de liberalen 17,36% van de Belgen vertegenwoordigen. En dat bij verplichte verkiezingen. Staan de liberalen dan op het randje van de representativiteit? Let wel, deze percentages zijn niet berekend op het aantal uitgebrachte stemmen maar op het totale aantal van 8.008.776 stemplichtige Belgen in 2014. Bijna 11% van de stemplichtigen kwam niet opdagen.

 

Ook bij de sociale verkiezingen voor arbeiders en bedienden vertoont de participatiegraad de laatste jaren een fel dalende curve. Er is dus sprake van een maatschappelijk fenomeen. De conclusie van minister De Block in De Tijd - “Ons overlegmodel is aan het barsten” - is dan ook volledig misplaatst en voor BVAS onaanvaardbaar. Als minister van Sociale Zaken is De Block politiek verantwoordelijk voor de organisatie van de medische verkiezingen. Bij de jongste editie in juni en juli 2018 is zowat alles wat kon mislopen ook effectief misgelopen. Als men een elektronische stemprocedure hanteert, is het niet logisch dat artsen zich tijdens de online stemming moeten identificeren aan de hand van een token dat ze - veelal weken tevoren - via een brief per gewone post hadden ontvangen. Of niet ontvangen, … zoals veel artsen hebben gemeld. Dat is vragen om problemen.

 

Daarbij komt nog dat de verkiezingen door technische problemen een chaotische start kenden, opgeschort werden en met een week vertraging pas echt konden starten. Het laat zich raden dat veel artsen er toen al de brui aan hadden gegeven. Deze ongelukkige gang van zaken was mee verantwoordelijk voor de lage deelnemersparticipatie. Het is dan ook sterk dat uitgerekend minister De Block de representativiteit van de artsensyndicaten in vraag stelt.

 

Met het oog op de volgende medische verkiezingen in 2022, vraagt BVAS  garanties voor een transparante en eenvoudige stemprocedure zodat de artsen zonder administratieve hindernissen gebruik kunnen maken van hun democratisch recht om hun syndicale vertegenwoordigers aan te duiden. Het kan niet de bedoeling zijn artsen te ontmoedigen om hun stem uit te brengen.

 

Voor BVAS was de lage participatiegraad in 2018 een grote teleurstelling, wat ook de oorzaak was. BVAS maakt de komende drieënhalf jaar werk van een betere communicatie met de basis en van een verjonging. In 2022 moet de participatie aan de artsenverkiezingen een positieve knik krijgen. De bestaande representativiteit van de BVAS moet nog versterkt worden.

 

Dr. Marc Moens
Voorzitter BVAS

 

 

[1] De Tijd van zaterdag 26 januari 2019, p. 17

[2]https://www.riziv.fgov.be/nl/professionals/individuelezorgverleners/artsen/beroep/Paginas/verkiezingen%20-resultaten-2018.aspx

[3] http://verkiezingen2014.belgium.be/nl/cha/results/results_graph_CKR00000.html

 

Over BVAS

Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.

De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.

Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.