Hallo Doktr (column)
9 juni 2022
Een cruciale vraag die op de tekentafel van de medicomutorganen ligt, is de eventuele noodzaak van de voorafgaandelijke therapeutische relatie. Met andere woorden, kent de huisarts die het telefonisch of videoconsult uitvoert, de patiënt op voorhand? Of is het mogelijk dat pakweg een huisarts uit Oostende een patiënt uit Genk aan de lijn heeft? Hoezeer Doktr de optie openlaat om via de app ook met de eigen huisarts te communiceren, in de overgrote meerderheid van de gevallen is dat niet het geval. En dat is volgens mij een probleem.
Dat een specialist op basis van een dossier advies aflevert zonder de patiënt te zien, is in situaties waarbij alle onderzoeksresultaten beschikbaar zijn, zeker plausibel. Dat we experimenteren met teledermatologie op basis van foto's van huidletsels, tot daar. Maar binnen de huisartsgeneeskunde moeten we goed nadenken over welke plaats niet-fysieke consultaties kunnen innemen. Per slot van rekening is zorgcontinuïteit binnen een vertrouwde relatie een van de kenmerken van ons vak.
Diagnostiek is niet alleen luisteren en zien, maar ook voelen en zelfs ruiken. De acetongeur bij een niet-gediagnosticeerde diabeet, een verharding op niveau van de prostaat, een forse etterige tonsillitis die je op een videoverbinding niet echt kan inschatten... De huisarts van de patiënt zal voor zulke klachten een normaal consult voorstellen, maar wanneer de arts de patiënt niet kent, is het niet zeker dat dit zal gebeuren.
Een veilige interface is belangrijk voor kwalitatief 'niet-fysiek consultvoeren'. Maar veiligheid zit in meer dan een app alleen.
Men kan veronderstellen dat de arts in kwestie in eer en geweten zal handelen en aan de patiënt zal aangeven dat hij in dat soort gevallen geen correcte diagnose kan stellen. Maar is dat wel zo wanneer het businessmodel erop gericht is dat de patiënt zijn advies al heeft betaald en geen genoegen neemt met een advies "maak een fysieke afspraak bij een arts"?
Bovendien bestaat de kans dat wanneer men heel actief is in de wereld van teleconsultaties bij voorheen onbekende patiënten, de actiedrempel om daadwerkelijk een patiënt te ontvangen of te gaan zien verhoogt. Dat hebben we tijdens de pandemie helaas al gemerkt, met een significante morbiditeit en mortaliteit tot gevolg. Ten slotte is triage door de huisarts voor een onbekende patiënt fundamenteel verschillend dan die voor een vast ingeschreven patiënt.
Laat dit geen pleidooi zijn tegen technologische vooruitgang. Een veilige interface is belangrijk voor kwalitatief 'niet-fysiek consultvoeren'. Maar veiligheid zit in meer dan een appje alleen. Ik hoop dat Doktr en haar partners zich daar terdege van bewust zijn.
Dr. Stijn Geysenbergh
Bron: Artsenkrant
Over BVAS
Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.
De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.
Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.