Gewijzigde transplantatiewet (eindelijk) van kracht
6 september 2012
Elke levende donor die een orgaan wil afstaan of elke patiënt die op een orgaan wacht, moet door het behandelende artsenteam op de hoogte worden gebracht van de geijkte transplantatieprocedures en de respectievelijke risico’s en voordelen. De gewijzigde wet voorziet een aantal minimumgegevens die donor en patiënt moeten kennen alvorens chirurgen met een levende donatieprocedure van start kunnen gaan, en dat reikt verder dan de voor- en nadelen. Zo moeten de behandelende artsen het volledige pre-, per- en postoperatieve traject uit de doeken doen en elke zorgverlener vermelden die hieraan actief deelneemt. Elk mogelijk diagnostisch onderzoek en alle relevante chirurgische technieken moeten tijdens het gesprek met donor en patiënt aan bod komen. Het transplantatieteam moet verder ook alle medicamenteuze opties uitleggen voor men de ingrepen aanvangt. Zowel de donor als recipiënt moet die informatie heel goed kennen en kunnen reproduceren.
De regels voor het bewaren en transporteren van de gepreleveerde organen zijn door de gewijzigde wet wat strenger geworden. Verder moet elke persoon die bij een transplantatieprocedure betrokken is, over de juiste kwalificaties beschikken. Om de veiligheid en kwaliteit te verhogen, wordt een traceerbaarheidssysteem van organen opgezet, samen met een systeem voor het melden van incidenten of ernstige nevenwerkingen tijdens of na de ingreep. De gewijzigde wet voorziet eveneens de oprichting van een gegevensbank van levende donoren. Ook de postoperatieve follow-up is in de Belgische wettekst verwerkt.
De wet van 3 juli beschermt ook de levende minder- en meerderjarige personen die hun wil niet meer kunnen uitdrukken. Zo is bij levende donoren orgaanprelevatie enkel mogelijk indien hij of zij handelingsbekwaam is. Kinderen onder de 12 jaar mogen geen orgaandonor zijn. Kinderen ouder dan 12 jaar daarentegen mogen dat wel doen als ze handelingsbekwaam zijn en met de procedure instemmen.
Tot slot verfijnt de gewijzigde wet de werkingsmethodes van de transplantatiecoördinatiecentra die de organen aan een mogelijke recipiënt moeten toewijzen.
Bron:
Wet 3 juli 2012 tot wijziging van de wet van 13 juni 1986 betreffende het wegnemen en transplanteren van organen en de wet van 19 december 2008 inzake het verkrijgen en het gebruik van menselijk lichaamsmateriaal met het oog op de geneeskundige toepassing op de mens of het wetenschappelijk onderzoek (BS 24/08/2012)
Over BVAS
Wij staan voor een vrije geneeskunde met een betaalmodel waarin de vergoeding per prestatie de hoofdmoot blijft, aangevuld met forfaits. In de huisartsgeneeskunde bvb. verdedigen we alle praktijkvormen en niet alleen de multidisciplinaire groepspraktijken zoals de concurrenten.
De solowerkende huisarts heeft zijn plaats en moet niet verdrongen worden.
Wat specialisten betreft verdedigen we ook de vrijgevestigde (extramurale) specialisten die in een praktijk buiten het ziekenhuis werken.